Mycie i czyszczenie okazów

Przed przystąpieniem do mycia okazów należy najpierw zapoznać się z ich właściwościami fizycznymi i chemicznymi.

Przeważnie minerały myje się w ciepłej wodzie, nie należy jednak używać detergentów.

W ten sposób mogą być myte minerały nierozpuszczalne w wodzie (np. kwarce, granaty).
Należy pamiętać, by nie zmieniać raptownie temperatury wody, gdyż może to spowodować pęknięcie minerału.
Do usunięcia brudu (np. iłów) z drobnych szczelin przydatne mogą być wykałaczki lub małe szczoteczki.
Umyte minerały suszy się na papierze lub kratce. Można również zanurzyć je w alkoholu w celu skrócenia czasu schnięcia.

Zabierając się do mycia okazów należy uwzględnić nietrwałość niektórych minerałów.

Minerały łatwo rozpuszczalne w wodzie należy myć w alkoholu lub w innych cieczach z którymi nie wchodzą w
reakcję (np. halit powinien być myty w roztworze solankowym, po wysuszeniu można go pokryć cienką warstwą
oleju mineralnego).

Minerały i skały ilaste (np. kaolin) nie powinny być myte – najwyżej oczyszczone suchą miękką szczoteczką.
Glony i porosty usuwany z okazów igłą, a następnie zanurzamy w amoniaku i spłukujemy wodą.
Nacieki żelaziste usuwa się rozcieńczonym wodą kwasem szczawiowym.
Tłuszcze i ślady palców najlepiej usunąć alkoholem.
Blask minerałów takich jak piryt, markasyt możemy przywrócić przez zanurzenie okazów w roztworze HCl.
Spękania w minerałach przezroczystych wypełnia się gliceryną- nie będą wówczas widoczne.

Usuwając kurz z okazów najlepiej go wydmuchać (np. przy użyciu sprężonego powietrza), lup delikatnie omieść miękką
szczoteczką.